Opiekun osoby starszej najczęściej wkłada w swoją pracę całe serce. Nie zawsze jest łatwo, zdarzają się trudne sytuacje, które ciężko zaakceptować. Jedną z najtrudniejszych jest śmierć podopiecznego.
Opiekunowie z powołania mocno przeżywają śmierć podopiecznego. Są w stałym kontakcie z osobą starszą, towarzyszą jej na co dzień, zapewniają nie tylko podstawową opiekę, lecz często także jedyne wsparcie. Śmierć dla każdego jest przykrym oraz stresującym wydarzeniem. Podejmując się pracy w zawodzie opiekuna, należy się z nią liczyć. To naturalna kolej rzeczy, zwłaszcza jeśli podopieczni są bardzo schorowani i wyraźnie znajdują się u kresu swoich dni. Opiekun przede wszystkim powinien pamiętać, że nie da rady zapobiec śmierci.
Decydując się na pracę w zawodzie opiekuna, wiele osób nie zdaje sobie sprawy z faktu, że prędzej czy później stanie się kimś niezwykle ważnym dla osoby starszej. Dość często zdarza się, że zarówno podopieczny, jak i jego rodzina traktują opiekuna jak członka rodziny. Często opiekunowie również traktują pracodawców jak drugą rodzinę. Nawiązanie porozumienia i pojawienie się sympatii pomiędzy opiekunem a osobą starszą sprawia, iż opieka oraz wspólnie spędzany czas stają się przyjemniejsze.
Opiekun osoby starszej nie tylko pomaga w codziennych czynnościach, lecz także udzieli wsparcia w trudnych momentach. Dzięki takim sytuacją rodzi się przyjacielska relacja, która może okazać się niezwykle pomocna. Trudność pojawia się w momencie śmierci. Nawet do tego stopnia, że opiekunowie rezygnują z dalszej pracy w zawodzie bądź zmagają się z problemami emocjonalnymi. Przed rozpoczęciem pracy w tym zawodzie każdy powinien uświadomić sobie, że śmierć podopiecznego jest niezależna od jego starań i woli. Należy to po prostu zaakceptować.
Opiekunowie, którzy wykonują swoje obowiązki stają się zazwyczaj jedyną bliską osobą, przebywającą w otoczeniu osoby starszej. W przypadku śmierci lub innej trudnej sytuacji opiekun jako pierwszy powinien zareagować, podejmując odpowiednie działania. Najważniejsze jest racjonalne podejście i zachowanie zimnej krwi. W przypadku śmierci konieczne jest natychmiastowe powiadomienie lekarza, ponieważ tylko on będzie mógł stwierdzić zgon, a następnie sporządzić niezbędną dokumentację medyczną. Kolejnym krokiem, jaki powinien wykonać opiekun, jest sprawne powiadomienie rodziny, wraz z prośbą o jak najszybsze przybycie na miejsce.
Opiekunowie zatrudniani za pośrednictwem agencji pracy powinni powiadomić o zaistniałej sytuacji również swoją firmę. Praca opiekuna osoby starszej często nie kończy się w momencie śmierci podopiecznego. Podpisana umowa nadal obowiązuje, a opiekun musi dopełnić wszelkich formalności. Najczęściej powinien pozostać w domu podopiecznego, dopóki nie przyjadą najbliżsi. Z uwagi na fakt, że to on po raz ostatni kontaktował się z osobą starszą przed śmiercią, często przekonuje najbliższych, że zapewnił podopiecznemu należytą opiekę i jak najwyższy komfort w ostatnich chwilach życia. Wbrew pozorom takie zapewnienia są bardzo ważne dla rodziny zmarłego. Wielu opiekunów decyduje się na pozostanie z rodziną do czasu pogrzebu oraz na wzięcie udziału w uroczystościach pogrzebowych.
Mówi się, że najtrudniejszy jest pierwszy raz, ale to nieprawda, bo każdy człowiek, każda relacja i każda śmierć jest inna. Kiedy przebywamy z kimś przed dłuższy czas, dbamy o niego, karmimy, troskliwie pielęgnujemy, robimy wspólnie mnóstwo rzeczy, to wydaje się zupełnie naturalne, że osoba ta na swój sposób staje nam się bliska.
Śmierć osoby starszej jest dla opiekunów bolesnym przeżyciem. Doświadczają wtedy silnych, negatywnych emocji i nie potrafią sobie poradzić. Nie warto na siłę walczyć ze smutkiem. Naszym opiekunom zalecamy, aby dali sobie czas nie tylko na odpoczynek, lecz także na przemyślenia. Najlepsze w takiej sytuacji będzie wzięcie urlopu i odwiedzenie najbliższych. Nie należy pochopnie rezygnować z pracy opiekuna. Warto się wyciszyć i zaakceptować zaistniałą sytuację. Warto po prostu wsłuchać się w siebie, bo to własna intuicja bywa w takich sytuacjach najlepszym doradcą.
Wątpliwości będą pojawiać się jeszcze bardzo długo, wtedy warto porozmawiać z osobami, które miały podobne przeżycia. Zapytać jak sobie poradziły i w jaki sposób oswoiły ze śmiercią podopiecznego, co wpłynęło na decyzję, że po raz kolejny podjęły się tego samego zadania. Tego rodzaju wsparcie oraz świadomość, że w swoich emocjach nie jesteśmy osamotnieni, zwykle naprawdę pomaga. Zawsze też można zwrócić się do specjalisty – psychologa lub psychoterapeuty, który pomoże przepracować temat oraz nauczy nas, jak radzić sobie w podobnych okolicznościach w przyszłości.
Poniżej link do darmowej rejestracji – pomagajmy sobie nawzajem podczas walki z koronawirusem.
https://opiekun-pomocnadlon.pl/panel/register
Najnowsze komentarze