Pierwsza pomoc przedmedyczna to podstawowe czynności, które należy wykonać w celu ratowania zdrowia lub życia ludzi przed przybyciem wykwalifikowanych ratowników.
Celem pierwszej pomocy jest:
– ochrona ludzkiego życia,
– ograniczenie skutków urazu lub choroby,
– przygotowanie do dalszego postępowanie medycznego
Do stanu bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia człowieka dochodzi w wyniku:
– wypadku lub urazu
– nagłej choroby
– nasilenia objawów choroby przewlekłej
Najważniejsze zasady ratownictwa:
– nie szkodzić – działanie ratownika powinno przynieść poprawę lub zabezpieczyć przed pogorszeniem stanu poszkodowanego
– dbać o swoje bezpieczeństwo – podczas ratowania osoby poszkodowanej nie należy narażać zdrowia i życia innych ludzi
Ocena miejsca zdarzenia
Po dotarciu na miejsce zdarzenia, przed przystąpieniem do udzielenia pomocy, należy pamiętać w pierwszej kolejności o własnym bezpieczeństwie. Należy zabezpieczyć się przez materiałami zakaźnymi poprzez rękawiczki, maseczki, okulary ochronne itp. We właściwy sposób należy zabezpieczyć miejsce zdarzenia, przed innymi zagrożeniami tj. ruch uliczny, prąd elektryczny, chemikalia, żywioły czy osoby postronne. W następnej kolejności oceń liczbę poszkodowanych i ich stan, aby wiedzieć czy będziesz potrzebował pomocy innych osób lub specjalistycznego sprzętu.
Ocena wstępna
Zapewniając osobie bezpieczeństwo i możliwość szybkiej ewakuacji, należy ostrożnie zbliżyć się do poszkodowanego i ocenić:
– wiek, płeć, zachowanie i zewnętrzne cechy urazu
– reakcję na bodźce: przytomny, reaguje na głos, reaguje na ból, nieprzytomny – jest to tzw. skala AVPU
– podstawowe funkcje życiowe oddech, krążenie, drożność dróg oddechowych
Wywiad
Fachowe zebranie wywiadu od poszkodowanego i świadków zdarzenia pozwala uzyskać kluczowe informacje w celu zapewnienia szybkiej i właściwej pomocy. Najważniejsze pytania zostały ujęte w akronimie SAMPLE
Symptomy – Co dolega ? Czy coś boli ? Od kiedy ?
Alergie – Czy i na co jest uczulony ?
Medykamenty – Czy przyjął takie leki ? Czy zażywa leki na stałe ?
Przebyte choroby – Czy był operowany ? Czy leczy się przewlekle ?
Lunch – Kiedy ostatnio jadł i pił ?
Ewentualnie co się stało – Czy pamięta, co się stało ?
Gdy przeprowadzamy wywiad u osoby starszej, wywiad chorobowy nabiera szczególnego znaczenia. Dlatego zaleca się stworzenie tzw. koperty życia. Jest to krótka notatka o chorobach przewlekłych, przebytych operacjach i przyjmowanych lekach. Koperta powinna być umieszczona w widocznym miejscu np. na lodówce. Informacja o cukrzycy, wszczepionym stymulatorze serca czy przyjmowaniu leków przeciwzakrzepowych determinuje przebieg akcji ratunkowe
Wzywanie pomocy
Moment wezwania pomocy następuje w zależności od rodzaju zagrożenia, dostępnych środków telekomunikacji i obecności świadków. Informacje o zdarzeniu powinny zostać przekazane w sposób zwięzły i zawierać następujące dane:
Gdzie – miejsce zdarzenia: adres, punkty orientacyjne
Co się stało – rodzaj zdarzenia: wypadek, nagłe zachorowanie, utrata przytomności
Kto – ilość poszkodowanych i ich stan
Kto wzywa – dane personalne i kontakt telefoniczny do wzywającego
Nigdy nie należy rozłączać rozmowy do czasu potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia przez dyspozytora. Trzeba pozostać w miejscu zdarzenia do czasu przybycia służb. W przypadku gdy stan zdrowia poszkodowanego się zmienił lub wystąpiły inne istotne okoliczności należy niezwłocznie poinformować o tym dyspozytora.
Nagłe zatrzymanie krążenia
W skrócie NZK. Jest to zaburzenie pracy serca powodujące ustanie krążenia krwi, a przez to niedotlenienie narządów wewnętrznych. Nieleczone skutkuje postępującym uszkodzeniem mózgu prowadzącym do śmierci.
Objawy
– brak reakcji na bodźce zewnętrzne
– brak prawidłowego oddechu
– brak tętna stwierdzony przez wykwalifikowanych ratowników
Szanse poszkodowanego na przeżycie maleją z upływem czasu. Dlatego kolejne etapy akcji ratowniczej w przypadku NZK nazywamy łańcuchem przeżycia.
Łańcuch przeżycia w wypadku NZK
wczesne rozpoznanie i szybkie wezwanie pomocy
W pierwszej kolejności oceń bezpieczeństwo na miejscu zdarzenia. Jeżeli jest bezpiecznie, podejdź do poszkodowanego, klepnij w ramię i głośno zapytaj: Czy wszystko w porządku ?
Jeżeli poszkodowany reaguje zbierz wywiad i wezwij pomoc jeśli jest potrzebna. W przypadku gdy osoba nie reaguje głośno krzyknij „Pomocy”. Jeśli uzyskasz pomoc świadków, poproś o wezwanie Zespołu Ratownictwa Medycznego i przyniesienie automatycznego defibrylatora zewnętrznego (skrót AED). Udrożnij drogi oddechowe przeprze odchylenie głowy, trzymając jedną ręką za czoło a drugą za żuchwę. Oceń oddech poprzez wykorzystanie trzech zmysłów: wzrokiem oceń ruchy klatki piersiowej, słuchając oddechu przy ustach poszkodowanego, staraj się poczuć wydechy na ustach poszkodowanego w czasie 5-10 sekund. Gdy poszkodowany oddycha ułóż go w pozycji bezpiecznej ustalonej i wezwij Zespół Ratownictwa Medycznego. Jeżeli nie oddycha lub tylko łapie powietrze wezwij Zespół Ratownictwa Medycznego i przenieść AED. Możesz na chwilę pozostawić poszkodowanego dorosłego samego, jeśli to konieczne.
szybkie rozpoczęcie resuscytacji krążeniowo – oddechowej
W pierwszej kolejności ułóż poszkodowanego na twardym podłożu na plecach. Odsłoń jego klatkę piersiową i ułóż nadgarstek jednej ręki na środku klatki piersiowej w linii środkowej ciała, następnie dołącz do niej nadgarstek drugiej ręki. Uciskaj klatkę piersiową 30 razy na głębokość 4-5 cm z częstością około 100 razy na minutę. Po wykonaniu 30 uciśnięć udrożnij drogi oddechowe sposobem opisanym wcześniej. Wykonaj 2 skuteczne oddechy ratownicze. Powietrzne należy wdmuchać przez usta tak, aby klatka piersiowa się widocznie uniosła. Czas wdmuchiwania to ok 1 sekundy. W przypadku nieskutecznej wentylacji przechodzimy od razu do uciskania klatki – nie próbujemy ponownie wykonywać wdechów. Należy kontynuować uciskanie klatki piersiowej i oddechy w stosunku 30:2
Celem jest zapewnienie krążenia krwi i oddechu do czasu przybycia ekipy wykwalifikowanych ratowników. Nieodwracalne zmiany w mózgu osoby poszkodowanej zaczynają się już po 4-6 minutach od zatrzymania krążenia, a zmiany w sercu po 15-30 minutach.
wczesna defibrylacja
Celem użycia AED (automatycznego defibrylatora zewnętrznego) jest rozpoznanie i uporządkowanie nieprawidłowych sercowych bodźców elektrycznych za pomocą silnego zewnętrznego wyładowania.
Gdy AED jest dostępny:
Włącz urządzenie
Naklej elektrody zgodnie z rysunkiem umieszczonym na opakowaniu
Postępuj zgodnie z poleceniami głosowymi urządzenia
Gdy masz pomoc świadków zdarzenia zleć im obsługę AED i kontynuuj uciskanie klatki piersiowej do momentu polecenia głosowego „Nie dotykaj pacjenta”. Na polecenie urządzenia jak najszybciej wznów uciskanie klatki piersiowej. Prowadź RKO (resuscytację krążeniowo-oddechową) do momentu:
poprawy stanu poszkodowanego,
przybycia służb ratowniczych,
wyczerpania sił.
Działanie zespołu ratownictwa medycznego oraz zaawansowane czynności resuscytacyjne i opieka poresuscytacyjna to kolejne elementy łańcucha przeżycia wykonywane przez wykwalifikowany personel medyczny.
Jeżeli potrzebujesz odpowiedniego opiekuna stwórz konto na naszym portalu i szukaj bez żadnych ograniczeń.
https://opiekun-pomocnadlon.pl/panel/register
Najnowsze komentarze