Polska jest jednym z wielu krajów, który zmaga się z problemem państwa starzejącego się. Coraz więcej osób w podeszłym wieku potrzebuje pomocy w codziennym czynnościach. Kogo mają poprosić o pomoc ? Najczęściej pomoc otrzymują od opiekuna nieformalnego.
Opiekun nieformalny to osoba, która dostarcza regularnego, trwałego, fizycznego i emocjonalnego wsparcia oraz asysty przy czynnościach dnia codziennego. Taka osoba pomaga komuś, kto jest fizycznie lub intelektualnie niepełnosprawny, psychicznie chory albo jest osobą starszą. Pojęcie opiekuna nieformalnego jest bardzo szerokie, ponieważ obejmuje ono rodzinę, sąsiadów jak i przyjaciół osoby starszej, którzy również mogą sprawować opiekę nad osobami starszymi.
W naszym kraju odpowiedzialność rodziny za opiekę nad osobami starszymi i świadczoną im pomoc jest normą kulturową, dlatego wielu z nas, sprawując opiekę nad bliskim nie utożsamia się z określeniem “opiekun” i traktuje swoją rolę jako naturalną kolej rzeczy, powinność lub pokoleniowe zobowiązanie wobec starzejących się rodziców i krewnych. Tymczasem początkowa, sporadyczna pomoc z czasem może przekształcić się w systematyczne, codzienne wyczerpujące obowiązki, a nawet konieczność zamieszkania pod wspólnym dachem.
Opieka nieformalna bardzo często wspierana jest przez przedstawicieli różnych instytucji (opieka formalna) m.in. opiekunowie będący pracownikami publicznymi czy prywatne podmioty świadczące usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz poza miejscem zamieszkania – w dziennych domach pomocy, instytucjach opieki wytchnieniowej.
Określenie poziomu sprawności osób starszych pozwoli na uchwycenie zróżnicowanych potrzeb opiekuńczych, które zaspokojone są przez formalne i nieformalne podmioty opieki środowiskowej. Zróżnicowane potrzeby stwarzają konieczność zróżnicowania opieki.
W przypadku gdy opiekunem nieformalnym, zostaje obca osoba, a nie członek rodziny czy przyjaciel, wymagane są pewne kwalifikacje. Wymagane kwalifikacje do wykonywania zawodu są uzależnione od pracodawcy i bywają bardzo zróżnicowane.
Pracodawcy poszukują zarówno osób z wykształceniem pielęgniarskim (dla osób, które wymagają specjalistycznej opieki medycznej) jak również osób, które nie posiadają takiego wykształcenia. Rzadko wymagane jest konkretne wykształcenie, chociaż niektóre kierunki t.j. pedagogika, psychologia, fizjoterapia mogą ułatwić znalezienie pracy. Pomocne mogą okazać się ukończone kursy i szkolenia. Od opiekunów bardzo często wymagane jest posiadanie prawa jazdy.
Dla opiekunów, którzy poszukują pracy poza granicami kraju, wymaga się najczęściej biegłej znajomości języka. Ukończone kursy, szkolenia czy wykształcenie dodatkowo przybliżają nas do zdobycia pracy.
Od opiekunów, w zależności od charakteru pracy, wymagana jest czasami pełna dyspozycyjność i możliwość wykonywania pracy przez całą dobę, co wiąże się z brakiem innych zajęć.
Praca z osobami starszymi wymaga siły fizycznej. Opiekun często pomaga podopiecznemu w najbardziej podstawowych czynnościach, takich jak wstawanie, siadanie, chodzenie czy mycie. Należy nauczyć się odpowiednich metod przenoszenia chorego, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Można również skorzystać ze specjalistycznych sprzętów które pomogą odciążyć ciało opiekuna: podnośniki kąpielowe, krzesła toaletowe, łóżka rehabilitacyjne, śliskie tkaniny umożliwiające rotację pacjenta. Kategorycznym przeciwskazaniem do opiekowania się drugą osobą są takie choroby jak np. zaawansowana epilepsja, problemy z pamięcią czy ze sprawnym poruszaniem się.
Podopieczny wymaga indywidualnych zabiegów pielęgnacyjnych, a ich zakres zależy od stanu zdrowia. Niektórzy podopieczni radzą sobie sami z czesaniem czy jedzeniem, innym trzeba pomóc w wykonywaniu wszystkich czynności. Każdy opiekun musi być gotowy na to, że niesamodzielność podopiecznego będzie się pogłębiała. Musi być przygotowany, że prędzej czy później konieczna okaże się pomoc podczas karmienia, mycia czy wypróżniania.
Opiekun musi być przygotowany na to, że prawdopodobnie będzie świadkiem cierpienia podopiecznego. Niestety na niektóre dolegliwości nie ma lekarstwa i jedynie troskliwa, specjalistyczna opieka może przynieść ulgę. Zmaganie się z cierpieniem i brak widocznej poprawy stanu zdrowia seniora może prowadzić do poczucia bezsilności i wypalenia zawodowego. Z tego powodu każdy opiekun, powinien dobrze zastanowić się przed podjęciem pracy w takim zawodzie i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy potrafi radzić sobie z emocjami. Niezwykle ważne jest, by wybór tego zawodu szedł w parze z naszymi wartościami: religijnymi, potrzebą służby, chęcią pomocy innym i gotowością do ciągłego podnoszenia kwalifikacji. Istotna w tej pracy jest też umiejętność poradzenia sobie z empatią, współczuciem i utożsamianiem się z podopiecznym.
Dla wielu osób podnoszenie kwalifikacji i zdobywanie wiedzy jest niezwykle ważne. Warto zastanowić się, przez rozpoczęciem pracy w tym zawodzie, jakie perspektywy mają w tym zakresie opiekunowie w Polsce. Chęć zdobywania nowych kwalifikacji w tym zawodzie staje się standardem. Opiekunowie biorą udział w szkoleniach, dodatkowych kursach oraz interesują się najnowszymi badaniami.
Specyfika tej pracy jest bezcenna. Opiekunowie otrzymują dar, którego nie da się kupić: dobre samopoczucie podopiecznego oraz jego wdzięczność. Najlepszą nagrodą jest uśmiech, momenty w których widzimy, że rzeczywiście pomogliśmy, przynieśliśmy ulgę, czasem miłe słowa lub po prostu wdzięczne spojrzenie. Niestety w Polsce zawód ten jest nadal niedoceniany i stosunkowo słabo opłacany. Miejmy nadzieję, że z czasem w Polsce pójdziemy również w kierunku profesjonalizmu, a opiekunowie zaczną być godnie opłacani.
Jeżeli potrzebujesz odpowiedniego opiekuna stwórz konto na naszym portalu i szukaj bez żadnych ograniczeń.
https://opiekun-pomocnadlon.pl/panel/register
Najnowsze komentarze